به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، این قطعه که به اواسط تا اواخر دهه ۱۷۶۰ میلادی بازمی‌گردد، شامل هفت موومان کوچک برای یک تریوی (سه‌نوازی) زهی است که حدود ۱۲ دقیقه به طول می‌انجامد و اخیرا در کتابخانه‌های شهری لایپزیگ کشف شده است.
بر اساس گزارش ایسنا، موتسارت که در سال ۱۷۵۶ متولد شد، یک کودک نابغه بود و از سنین بسیار کم با راهنمایی پدرش به آهنگسازی پرداخت.
محققان این اثر را در کتابخانه موسیقی شهر لایپزیگ هنگام تهیه نسخه جدیدی از کاتالوگ کِشِل، که بایگانی نهایی آثار موسیقایی موتسارت است، کشف کردند.
قطعه کشف شده توسط خود موتسارت نوشته نشده است، اما محققان معتقدند این نسخه حدود سال ۱۷۸۰ ساخته شده است.
این قطعه در مراسم رونمایی از نسخه جدید کاتالوگ کشل در شهر سالزبورگ اتریش روز پنج‌شنبه توسط یک تریوی زهی اجرا شد.
به گزارش گاردین، قرار است اولین اجرای این اثر در آلمان در اپرای لایپزیگ انجام شود.
کتابخانه‌های شهری لایپزیگ همچنین اعلام کردند که دست‌نوشته این قطعه موسیقی شامل جوهری به رنگ قهوه‌ای تیره روی کاغذ دست‌ساز سفید است و بخش‌های مختلف آن به صورت جداگانه صحافی شده‌اند.
ولفگانگ آمادئوس موتسارت (۱۷۵۶-۱۷۹۱) آهنگساز اتریشی دوره کلاسیک بود و یکی از بزرگ‌ترین و تاثیرگذارترین آهنگسازان تاریخ موسیقی غرب به شمار می‌رود. موتسارت از کودکی یک نابغه موسیقی بود و از سنین بسیار کم، با تشویق و راهنمایی پدرش لئوپولد موتسارت، به آهنگسازی و نوازندگی پرداخت.
او در سن پنج سالگی اولین قطعات موسیقی خود را نوشت و به عنوان یک پیانیست و ویولنیست بسیار ماهر شناخته شد. موتسارت در طول زندگی‌اش به شهرهای مختلف اروپا سفر کرد و برای اشراف‌زادگان، پادشاهان و هنردوستان به اجرای موسیقی پرداخت. سفرهای او نقش مهمی در توسعه هنری‌اش داشت و باعث شد او با سبک‌های مختلف موسیقی آشنا شود.
موتسارت در طول زندگی کوتاهش بیش از ۶۰۰ اثر برجسته در ژانرهای مختلف موسیقی از جمله سمفونی‌ها، کنسرتوها، اپراها و موسیقی مجلسی خلق کرد. از مشهورترین آثار او می‌توان به «سمفونی شماره ۴۰»، «فلوت سحرآمیز» (اپرا)، «رکوئیم» و «دون ژوان» اشاره کرد.
او در جوانی درگذشت و شرایط مرگش همچنان موضوع بحث‌های مختلف است. با این حال، تأثیر موتسارت بر موسیقی غربی بسیار عمیق و ماندگار بوده است. آثار او به دلیل زیبایی، پیچیدگی و ظرافت ساختار موسیقایی‌شان همچنان در جهان موسیقی مورد ستایش قرار می‌گیرند.
۵۷۵۷
source