کیسه پول جایزه در هر مسابقه مرتب چیده میشد که هر اسبی جلو میآمد، چابکسوار پیاده میشد، کیسه جایزه را به سر میگرفت و تعظیمی میکرد. بزرگترین جایزه که جایزه اول نام داشت، ۱۵۰تومان بود. ختم اسبدوانی را شلیک توپ اعلام میکرد و شاه به شهر برمیگشت. مردم هم که به تماشا رفته بودند متفرق میشدند، افواج و سواره پادگان به سربازخانههای خود برمیگشتند. علاقه ناصرالدینشاه به اسب و اسبدوانی باعث شده بود تنها مجسمهای که از خود به یادگار گذاشت، او را سوار بر اسب نشان دهد.
source