آزیتا حسین زاده عطار | شهرآرانیوز؛ با مدیر جوان این انجمن که عضو هیئت علمی و مدیر گروه ادبیات نمایشی مؤسسه آموزش عالی اقباللاهوری و پژوهشگر سینما و تئاتر است، گفت و گویی داشته‌ایم تا با چند و، چون اقدامات گسترده این انجمن در آموزش و پرورش فیلم سازان جوان شهرمان آشنا شویم.
انجمن سینمای جوان مشهد چه حمایت‌هایی از سینماگران این شهر انجام می‌دهد؟
این انجمن ساز و کار کاملا مرکزگرا دارد و دفاتر در شهرستان‌ها صرفا مجری هستند که البته می‌توانند در اجرای فعالیت‌ها خلاق باشند. این فعالیت‌ها که سامانه‌ای هم تعریف می‌شود شامل حمایت از فیلم اولی ها، حمایت از فیلم‌های نیمه حرفه‌ای و حمایت از فیلم‌ها در مرحله پس از تولید است.
انجمن، فیلم اولی‌ها را بین ۲۵ تا ۵۰ میلیون تومان، فیلم‌های نیمهحرفهای تا سقف ۵۰۰ میلیون تومان حمایت می‌کند و فیلم‌هایی که فیلم سازان مستقل ساختند و آن را به انجمن ارائه می‌دهند، با خرید فیلم حمایت می‌شوند. از دیگر اقدامات انجمن در حمایت از سینماگران جوان آماده سازی شرایطی برای مشاوره و منتورینگ و ساختار استاد راهنما و هنرجو است.
اقدام دیگری که انجام دادیم این است که ما تمام مجموعه‌ها و ساختار‌ها و ارگان‌هایی که ربط مستقیم یا غیر مستقیم به فیلم و سینما دارند، شناسایی می‌کنیم. مثلا مدتی پیش با هیئت مرکزی جشنواره فیلم مقاومت و انجمن تهیه کنندگان فیلم بلند جلسه داشتیم که این مجموعه‌ها را به سوی جذب فیلم سازان هدایت کنیم. تا الان ما با حوزه هنری، باشگاه فیلم رویش، انجمن فیلم سازان انقلاب اسلامی، انجمن تهیه کنندگان فیلم بلند و دفاتر و استودیو‌های سینمایی مذاکره‌هایی در این راستا انجام دادیم.
بازخوردی از فعالیت‌هایی که در همین زمان کوتاه حضورتان در انجمن داشتید دریافت کرده‌اید؟
بله. عموما بازخورد‌های مثبت داشتیم، اما ما در جامعه و به ویژه شهر خودمان با معضل احساس استغنا در آموزش روبه رو هستیم. برخی افراد به دلیل نبود فضای رقابتی، معمولا خودشان را بی نیاز از آموزش احساس می‌کنند. خیلی‌ها وقتی تجربه‌ای کسب می‌کنند، تصور می‌کنند برای یادگیری چیز‌های جدید از دیگران ضرورتی وجود ندارد. در رویداد‌های زنده انجمن که در بستر مجازی تشکیل می‌شود نیز این مسئله دیده می شد که افراد قدیمی تر، کمتر حضور داشتند.
تفاوت انجمن سینمای جوان در زمان مدیریت شما نسبت به دوران‌های قبل انجمن چیست؟
مهم‌ترین تفاوت من با مدیران سابق انجمن که بسیار هم توانا و عالی بودند این است که من خودم فیلم تولید نمی‌کنم. چون معتقدم که یک مدیر هنری باید تا حد کمال با یک هنر آشنا باشد، اما خودش در جریان تولید آن هنر نباشد. این امر رایجی در همه جای دنیاست. اول اینکه سبب می‌شود تضاد منافع ایجاد نشود. اثر هنرمند فرزند اوست. وقتی آرتیست باشی تمرکزت بر آن است و سخت می‌توانی به چیز‌های دیگر فکر کنی.
من در دهه ۸۰ و ۹۰ در عرصه‌های تئاتر و فیلم می‌نوشتم، می‌ساختم و بازی می‌کردم. اما یک جایی این روند را آگاهانه و البته اجبارا متوقف کردم. البته سال گذشته بعد از هفده سال نمایشی را بازی کردم آن هم برای اینکه حمید کیانیان، کارگردان آن بود. چون در این سال‌ها بیشتر مدیر فرهنگی بودم. مدیریت در دانشگاه تهران و کانون تئاتر دانشگاهی و مرکز تئاتر تجربه در دهه ۸۰ و ۹۰، مدیریت در دانشگاه علمی- کاربردی به عنوان مدیر گروه تئاتر و سینما و مدیریت در دانشگاه اقبال و حالا هم در انجمن سینمای جوان. من اگر فیلم ساز باشم ترجیح می‌دهم امکانات را به سمت خود سوق دهم، اما به عنوان مدیر فرهنگی آدم باید خودش نفعی نداشته باشد.
مدیر خوب مدیری است که بتواند از هنرمندان خوب در جای درست آن استفاده کند در حقیقت تلاش کند تا دیگران کار کنند. هیچ نامی هم از او نخواهد ماند. مگر در آرشیوها. من در این انجمن هستم تا به همه ثابت کنم که انجمن مال هیچ کسی نیست جز همین جوانانی که زحمت ساخت و تولید فیلم را می‌کشند با کمترین و ناچیزترین امکانات. انجمن برای این جوانان است، که این‌ها حس بهتری داشته باشند. دومین کار این است که هیچ خط و مرز سیاسی و عقیدتی برای افراد نداشته باشیم. از روزی که من آمده‌ام تمام چهره‌ها با هر نظر سیاسی و فرهنگی افتخار داده‌اند و به انجمن آمده‌اند و حداقل در یکی از برنامه‌های انجمن حضور داشته‌اند.
اینجا ملک شخصی هیچ کسی نیست. نکته مهم‌تر اینکه ما باید بتوانیم ساختارسازی کنیم که اگر بعد از من مدیر دیگری آمد بتواند کار را در امتداد کار‌هایی که شده ادامه دهد. نکته دیگر این است که کارت را با زیر سؤال بردن گذشتگان شروع نکنی، چون همه آدم‌ها هم کار‌های درست دارند و هم اشتباه. من به این انجمن آمدم که خودم را خرج انجمن کنم؛ نه انجمن را خرج خودم. شبیه چیزی که محمد بروجردی در فیلم «غریب» گفت.
به عنوان مدیر انجمن، چه انتقاد‌ها و چالش‌هایی به انجمن از سوی سینماگران جوان شنیده‌اید و چگونه می‌توان به آن‌ها پاسخ داد؟
در بدو ورودم به انجمن سعی کردم شنونده نظرات و انتقاد‌های کارورزان محترم سینما به روند کلی انجمن باشم. مشخص شد که اطلاعات درباره دستورالعمل‌ها و مأموریت‌ها و حدود و ثغور و وظایف انجمن ناقص است. برخی این نقد را دارند که چرا در انجمن همه طیف‌ها جای ندارند و در حوزه محتوا نگاه‌هایی به فیلم سازان جوان تحمیل می‌شود که ما همه تلاشمان را برای حضور همه طیف‌ها در انجمن داریم.
می‌گویند انجمن پویا نیست و غیرفعال است و همچنین حمایت‌های مالی انجمن کم است. یا اینکه تجهیزات موردنیاز در اختیار هنرمندان نیست. به هر حال انجمن در حدود ۵۷ دفتر در کشور دارد که بیشترین آن‌ها نیز در خراسان است و فعلا تجهیزاتش صرف آموزش می‌شود. نقد دیگر این بود که شورا‌های پیچینگ انجمن سلیقه‌ای عمل می‌کنند. بخشی از این مسئله طبیعی است، اما شاید بتوان با نگاه جدید‌تر این مسائل را حل کرد.
چه اقداماتی را مؤثرترین در افزایش تأثیر انجمن بر سینماگران جوان می‌دانید؟
مهم‌ترین اقدامی که برای احساس تعلق خاطر بیشتر سینماگران جوان به انجمن می‌توان انجام داد این است که در ابتدا کاری کنیم که هنرمندان انجمن را خانه خودشان بدانند و بتوانیم سرفصل‌های جذاب تری داشته باشیم و همچنین مسئولیت‌های انجمن را به بچه‌ها بسپاریم و اجازه آزمون و خطا به آن‌ها بدهیم.
از نظر شما مهم‌ترین چالش‌ها که جوانان سینماگر با آن در مشهد روبه رو هستند چه مواردی است؟
بودجه، امکانات و سرمایه مهم‌ترین مسئله است. دسترسی نداشتن به نیروی انسانی هم یکی از چالش‌های دیگر است. ما در مشهد به بازیگر خیلی خوب یا لوکیشن‌ها و شهرک‌های سینمایی عالی دسترسی نداریم. البته در بحث تجهیزات سینمایی نسبت به سال گذشته بهتر شدیم، ولی هنوز هم یک سری تجهیزات را کم داریم. سازمان‌های حامی در مشهد کمتر هستند و این بزرگ‌ترین چالش سینماگران جوان در این شهر است؛ و البته مسئله نبود اصناف سینمایی و به دنبال آن شکل نگرفتن ساختار‌های تولیدی و سیاست گذاری.
با توجه به اینکه شما در حوزه مدیریت آموزش و عضویت در هیئت علمی دانشگاه هم فعالیت دارید، آیا اکنون برنامه‌هایی مانند نشست و کارگاه‌های آموزشی برای فیلم سازان جوان دارید؟
در همین چند روز از طریق انجمن، یک ورکشاپ سینمای مستند و مجموعه رویداد‌های زنده (live) سینمایی برگزار کردیم که استادان آن‌ها بزرگان سینمای ایران بودند و چند بازدید و کارگاه داشتیم. در کنار این برنامه‌ها وکارگاه‌هایی را در زمینه‌های هوش مصنوعی، زیبایی شناسی فیلم کوتاه، طراحی پوستر برای فیلم و هر آنچه که مربوط به تولید فیلم در مرحله تولید، پیش تولید و پس تولید است به صورت مستمر هم طراحی می‌کنیم و آن را ما به فراخور نیاز فیلم سازان در برنامه هایمان داریم.
در حوزه‌هایی مانند منشی گری صحنه، دستیار کارگردان، مدیر برنامه ریزی و مدیر تدارکات ما کمبود داریم. چرا که این حوزه‌ها به ظاهر مشاغلی کم اهمیت به نظر می‌آیند، اما در مرحله تولید هر یک از این بخش‌ها نقش کلیدی در نظم و پیشبرد صحیح مراحل مختلف تولید فیلم دارند.
آیا جوانان می‌توانند از طریق انجمن سینمای جوان فیلم‌های خود را به جشنواره‌ها و رویداد‌های خاص بفرستند؟
ما در همین باره با یکی از کارگردانان جوان شهرمان، چند هفته دیگر کارگاهی داریم که موضوع آن پخش فیلم‌های بین المللی است. در حوزه سینما پخش و ارسال فیلم در جشنواره‌ها و آشنایی با آن‌ها بسیار اهمیت دارد. یکی از آسیب‌ها در انجمن و واکاوی تجربیات گذشته هم همین است. برخی فیلم سازان فیلم خوبی دارند، اما نمی‌دانند فیلم را چگونه و به کجا ارسال کنند. برای اینکه این خلأ را پر کنیم از این کارگاه‌ها بهره می‌بریم تا هنرمندان بتوانند با این امکانات، با پلتفرم‌ها و جشنواره‌ها و محتوا و فرم آن‌ها بیشتر آشنا شوند.
انجمن با سینماگران حرفه‌ای هم همکاری دارد یا فقط برنامه هایش برای ایجاد ارتباط جوانان با سینماگران حرفه‌ای است؟
انجمن سازوکار خلاقانه‌ای در برگزاری اردو‌های فیلم سازی دارد که در دوره وحید حسینی با مدیریت عالی اش خیلی خوب برگزار شد. امسال هم انجمن تفاهم نامه‌ای با چند ارگان تنظیم و امضا کرده است که دوباره بتوانیم این دوره‌ها را داشته باشیم. در دوره قبلی سینماگران مطرحی، چون همایون اسعدیان و کمال تبریزی و امیرشهاب رضویان به عنوان منتور (مربی) به این اردو‌ها دعوت شدند. این استادان در این برنامه‌ها در قالب یک رویداد با هنرجو به ساخت فیلم پرداختند.
این یکی از راه‌های عالی برای ایجاد این ارتباط است. اما این را هم باید مدنظر داشت که انجمن وظیفه تزریق نیرو به سینمای بلند و بدنه حرفه‌ای سینما را ندارد. نگاهش این است که سینمای کوتاه، یک رسانه سینمای مستقل محسوب می‌شود و او فیلم کوتاه را تمرینی برای ساخت فیلم بلند نمی‌داند. انجمن هم با این باور غلط مبارزه می‌کند که قرار است فیلم کوتاه، سکویی برای پرتاب فیلم ساز به حوزه فیلم بلند باشد. اگر با نیرو‌های حرفه‌ای هم ارتباط می‌گیرد کسانی هستند که در حوزه فیلم کوتاه صاحب نظر و با سابقه باشند.
آیا رویداد یا جشنواره‌ای در مشهد در حال برنامه ریزی است که جوانان بتوانند در آن شرکت کنند؟
ما در این زمینه هم تابع ستاد هستیم. اگر قرار است جشنواره‌ای برگزار کنیم باید بر مبنای ساز و کار طراحی تهران باشد. سال گذشته جشنواره منطقه‌ای در مشهد برگزار شد و تا دو، سه سال دیگر این جشنواره را در مشهد نداریم. در جست وجوی برگزاری جشنواره ملی طراحی شخصیت هم هستیم؛ که طرح آن تصویب شده و اقدامات اولیه آن در حال انجام است و البته هفته فیلم و عکس که به امید خدا در اردیبهشت ماه و در پاسداشت روز ملی خلیج فارس برگزار می‌شود.
برای احیای سینما‌های زیرنظر انجمن که سال‌ها مورد غفلت قرار گرفته است، برنامه‌ای دارید؟
سینما بهمن در خواجه ربیع واقع است و یک سری موارد حقوقی دارد. سال هاست که باید این مشکلات حل شود، اما مشخص نیست چه زمانی. اجاره آن هم به تهران واریز می‌شود و ما فقط ناظر آن هستیم. اما در نظر داریم که سینمای اصغرزاده را فعال کنیم. مضاف بر اینکه ما با سه سینمای اصلی هویزه، اطلس و مهر در تعامل هستیم و برنامه‌های مشترک داریم. اما درباره سینمای اصغرزاده که متعلق به ارشاد است قرار شده آن را جزو مکان‌های فرهنگی و به یکی از سینما‌های تأثیرگذار شهر تبدیل کنیم. با اداره کل هم وارد مذاکره شدیم و پروپوزال انجام کار‌های اجرایی اش توسط انجمن را تقدیم مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کرده‌ایم.
چقدر اهمیت می‌دهید که فیلم سازان جوان به موضوع‌های اجتماعی و معضلات روز جامعه بپردازند و انجمن چگونه می‌تواند آن‌ها را در این باره حمایت کند؟
هنر، حوزه تسخیرناپذیری است و بسیار فراتر از این است که یک مسئول چه فکر کند و سلیقه اش چه باشد. مسئله‌ای که در حوزه فیلم کوتاه وجود دارد این است که نگاه بچه‌ها به سوی جشنواره جهانی است. جشنواره جهانی، اما ما را به چشم دیگری می‌بینند و انتظار بازنمایی بخش‌های خاصی از جامعه ما را دارند و هر چه فیلم تلخ‌تر باشد، استقبال بیشتری دارند. زمانی مشکل ایجاد می‌شود که ما به نیت خوشایند آن جشنواره فیلم بسازیم. فیلمی بسازیم که به مذاق آن‌ها خوش بیاید. فیلم خوب، فیلمی است که مخاطب بتواند خودش را در آن فیلم ببیند.
من سریال «وضعیت سفید» حمید نعمت ا… را خیلی دوست دارم. محصولی است که خودم و کودکی خودم را در آن می‌بینم که هر دهه شصتی می‌تواند خود بی طرفانه اش را در آن ببیند. برای بچه‌های سینما هم به نظرم باید فرصت اشتباه کردن، شجاعت دیدن، رویارویی مسئولانه با جهان اطرافمان و با خود صادق بودن را به آن‌ها داد؛ که این بهترین حمایت انجمن از سینماگران می‌تواند باشد. ما فیلم‌های صادقانه‌ای مانند «گوزن ها» را داریم که الان هم قابل پخش است و مشکلی ندارد.
چگونه می‌توان تولید محتوای بومی و مرتبط با فرهنگ محلی را تقویت کرد و انجمن در این زمینه چه نقشی دارد؟
شخصا به تاریخ علاقه مندم. یکی از برنامه‌هایی که چند سال پیش در یکی از کافه‌های مشهد برگزار کردم، سلسله برنامه‌ای بود با عنوان تاریخ اندیشی برای هنر‌های مختلف مانند تئاتر، نقاشی، موسیقی، عکاسی و معماری و …. مثلا می‌رفتم سراغ یک نقاش متبحر و می‌خواستم به من درباره جذاب‌ترین کتاب تاریخی که خوانده و در حرفه نقاشی برای او مؤثر بوده است بگوید.
جلسه‌ای برگزارکردیم تا او بیاید و در جمع نقاشان دیگر از دید یک نقاش درباره آن کتاب صحبت کند. هفت دوره از هنر‌های مختلف برگزار کردم و آنجا دیدم که چقدر هنرمندان جوان ما نسبت به گذشته خودشان بی اطلاع هستند. به این معنا که تجربه تاریخی برای آن‌ها مطرح نیست به این دلیل که تحولات و حرکت رو به جلو، میان ما و گذشته فاصله انداخته است. من یک خبرنگار جنایی در مشهد می‌شناسم که می‌خواهم برای ما کارگاه روایت جنایی بگذارد؛ از پرونده ها، اتفاقات و مسائلی که از نزدیک با آن‌ها روبه رو بوده است.
این یکی از کار‌های ما در زمینه زیست بوم است. مسئله دیگری که خیلی در این باره اهمیت دارد نوع نگاه است. اینکه زاویه نگاهت به هر مسئله‌ای چگونه باشد. خیلی از حوزه‌ها هستند که شاید خیلی ساده‌اند، اما کسی مانند عباس کیارستمی نوع نگاه بسیار متفاوتی را به همین پدیده‌های به ظاهر ساده داشت. اگر بینشی متفاوت را به این پدیده‌ها و نوابغ فرهنگی داشته باشیم آن زمان می‌توانیم به نتایج خوبی برسیم.
آیا انجمن در حال حاضر مستندات یا تحقیقات مربوط به تأثیر سینما بر فرهنگ و جامعه محلی دارد؟
این پیمایش‌ها جزو کار‌های انجمن نیست و در سازوکار ما بحث پژوهشی نمی‌گنجد. اگر سینماگران اطلاعات پژوهشی داشته باشند مراکزی مانند مرکز آمار یا بنیاد پژوهش‌ها و مراکز دیگر برای این اقدام تخصصی در مشهد موجود است.
با توجه به فرهنگ تاریخی و هویتی قوی شهری مانند مشهد آیا برنامه‌ای برای فیلم‌های هویتی و تاریخی و انقلابی در مشهد که سال‌ها مورد غفلت قرار گرفته است، دارید؟
یکی از دوره‌هایی که ستاد در تهران تعریف کرده و هنوز در جایی برگزار نشده است و ما قصد برگزاری آن را داریم، دوره جامع سینمای مستند است که شبیه دوره فیلم سازی است. در حوزه سینمای مستند یک کارگروه تشکیل داده‌ایم که مسعود زارعیان، مستندساز خوب کشور جزو اعضای اصلی این کارگروه است. تلاش می‌کنیم در راستای ساختار بخشیدن به نگاه مستند دوره آموزشی تخصصی آن را راه اندازی کنیم. مضاف بر اینکه با چند گروه مشهدشناسی وارد گفت‌و‌گو شدیم که آن‌ها را در برنامه‌های انجمن دخیل کنیم.
می‌توانید از تجربیات موفق فیلم سازان جوانی را که از طریق انجمن به موفقیت رسیده‌اند، اشاره‌ای داشته باشید؟
بله تعدادشان بسیار زیاد است، ولی درست انعکاس داده نمی‌شود. سازوکار‌های حمایتی از جوانان وجود ندارد و موفقیت هایشان هم خیلی جدی گرفته نمی‌شود و به آن توجه کافی نمی‌شود. در مسئولیت‌های قبلی‌ام، صفحه اینستاگرامی را درست کردم که کوچک‌ترین موفقیت‌های بچه‌ها را اطلاع رسانی می‌کردیم. همان برنامه را برای انجمن هم حتما خواهیم داشت.
آیا انجمن می‌تواند برنامه‌های تبادل فرهنگی با کشور‌های دیگر را برای جوانان ایجاد کند و چه نتایجی از این تبادل‌ها متصور هستید؟
دانشگاه‌ها معمولا بورس‌های علمی دارند. ما تلاش داریم الگو‌های مشابه آن را در سازوکار انجمن پیدا کنیم. مثلا همین چند روز پیش که جلسه‌ای با دوستان جشنواره مقاومت داشتیم از انجمن خواستند که دو نفر را به آن‌ها معرفی کنیم که با هزینه جشنواره مقاومت در یک سری کارگاه‌های تخصصی حضور پیدا می‌کنند و ما رزومه کاری دو تن از جوانان خلاق انجمن را به دبیرخانه مقاومت ارسال کردیم.
فیلم سازان جوان با چه چالش‌های قانونی مثل حق کپی رایت یا مجوز‌ها روبه رو هستند و انجمن چگونه می‌تواند در این باره به آن‌ها کمک کند؟
مسئله کپی رایت که مسئله‌ای ملی است و خارج از ظرفیت‌ها و مسئولیت‌های انجمن. بحث‌های نظارتی هم داستان خودش را دارد و وابسته است به قوانین و دستگاه‌های نظارتی. اما حداقل در چهارچوب وظایف خودمان، سعی می‌کنیم برای همه دوستانی که به انجمن مراجعه می‌کنند و فیلمنامه هایشان درچارچوب ارزش‌های اخلاقی و فرهنگی و سیاسی کشور است شرایط صدور مجوز را تسهیل کنیم؛ و البته تلاش می‌کنیم تا حد توانمان در رویداد‌های فرهنگی و در حوزه فیلم نامه از ایده‌ها و طرح‌های هنرجویانمان صیانت کنیم.
چه تکنیک‌ها و روند‌های نوینی را در سینمای معاصر می‌بینید که باید جوانان نسبت به آن‌ها آگاهی پیدا کنند و انجمن چه نقشی می‌تواند در این باره داشته باشد؟
خوشبختانه نداشتن کپی رایت در این باره به ما کمک می‌کند که بتوانیم آثار جهانی را تقریبا رایگان ببینیم. البته این تنها جنبه مثبت داستان است وگرنه نداشتن قوانین کپی رایت در بسیاری از حوزه‌ها به ضرر هنرمندان است و سال هاست که آسیب‌های فراوانی را موجب می‌شود. ما در انجمن سعی کرده‌ایم با برگزاری یک سری دوره ها، سواد بصری فیلم دیدن و مهارت دیدن را به بچه‌ها آموزش دهیم. اینکه ما بتوانیم به راهکار و رهنمون خاصی از فیلم‌های جهانی برسیم نیازمند دیدن و دوباره دیدن و بررسی جمعی این آثار است. اگر بتواند ساختارمند شود کار تأثیر نیکویی دارد.
اصلا این الگوبرداری از هر نوع فیلمی کار صحیحی است یا یک فیلم ساز باید ایده نو برای خودش داشته باشد؟
من معتقدم دیگر هیچ ایده نو و اصلی در جهان وجود ندارد و حتی نوع نگاهمان نیز محصول رسانه هاست. ما در دوره بینامتن در حال زندگی هستیم. اورجینالیتی از دوره ورود تلویزیون به زندگی هایمان یعنی دهه ۵۰ دیگر وجود ندارد.
چطور فناوری‌های جدید بر سینمای جوانان تأثیر گذاشته است و انجمن چه نقشی در این باره ایفا می‌کند؟
فناوری‌های جدید تأثیر اصلی شان را بر بیان سینمایی گذاشته‌اند. خیلی از کار‌هایی که قبلا امکان انجام آن نبود امروزه ممکن شده‌اند. هوش مصنوعی مهم‌ترین نقطه است. امکاناتی که تدوین دیجیتال به سینما داده است هم تأثیرگذار بوده است. فیلم‌ها از یک سو کم خرج‌تر شدند و از یک سو پرخرج تر. از این سو کم خرج‌تر شده‌اند که کار‌هایی که قبلا آنالوگ انجام می‌شد، الان دیجیتال انجام می‌شود. اما از سویی پرخرج‌تر شده است که دیگر انتظارات از فیلم‌ها بالا رفته است. تو دیگر نمی‌توانی فیلمت را با دوربین‌های قدیمی ضبط کنی.
نمی‌توانی از نوع نورپردازی تیره‌ای که قبلا مرسوم بود استفاده کنی. مگر اینکه کاربرد زیبایی شناسی خاصی داشته باشد. مضاف بر اینکه می‌بینید استفاده از تکنولوژی مربوط به ارتباط با زمینه‌های ظهور تکنولوژی است. این ارتباط در کشور ما به دلیل شرایط تحریم‌ها مانند یک آب باریک حرکت می‌کند و فیلم سازان ما این جنبه ها و زمینه‌ها را ندارند و دستشان بسته است. ما به شدت دچار این محدودیت‌ها هستیم، اما بچه‌های خلاقی داریم که در گروه‌های سنی نوجوان و جوان، به دلیل تربیتی که شده‌اند زبان تکنولوژی را خیلی خوب بلدند.
چون این زبان را بلدند و خیلی جست وجوگر و خلاق هستند، این یادگیری هایشان باعث شده است بتوانند خارج از ساختار انجمن و آموزش‌های آکادمیک که می‌توانند داشته باشند، چیز‌هایی را یاد بگیرند و فیلم‌هایی بسازند که خیلی متفاوت است. ما از این بچه‌ها زیاد در انجمن داریم و به وجودشان می‌بالیم.
چه اقداماتی برای تسهیل شبکه سازی بین جوانان سینماگر و سایر هنرمندان و متخصصان صنعت سینما انجام می‌دهید؟
یکی از کار‌هایی که ما کردیم این است که زمانی که فیلم سازان دوره هفت ماهه فیلم سازی را می‌گذرانند در پایان دوره باید یک فیلم بسازند و یکی از مواردی که پیش آمده این است که بچه‌ها در آخر دوره نمی‌دانند که باید از چه تجهیزاتی استفاده کنند و چه عواملی را انتخاب کنند و آیا فیلم نامه شان مناسب است یا نه. ما در دفتر مشهد یک منتور (مربی) برای این بچه‌ها گذاشتیم. یک نفر از استادان متبحر را به آن‌ها معرفی کردیم و حتی خودشان هم می‌توانستند استادی را انتخاب کنند و ما برای حق التدریس او هم فکر کردیم.
وقتی با یک کاردان مشورت کنند می‌توانند کار‌های بهتری آماده کنند و برای آن‌ها شرایط ساخت فیلم تسهیل شود. از سوی دیگر اردو‌های فیلم سازی و معرفی هنرجویانمان به عنوان کارآموز در تولیدات حرفه‌ای شهر را در دستورکار قرار دادیم. تلاش داریم که میان هنرمندان حوزه‌های مختلف با هنرجویان سینمای جوان ارتباط برقرار کنیم و امکان هم افزایی میان کارورزان هنری شهر و استان را فراهم کنیم.
source