همشهری آنلاین– بهاره خسروی : به دلیل موقعیت جغرافیایی محله و زمین‌های اطراف این آسایشگاه، گاهی پیش می‌آمد که بیماران از آسایشگاه فرار می‌کردند و مسیر تپه‌ها را به سمت پایین تا حوالی بزرگراه جلال احمد امروزی پایین می آمدند و مشکلاتی هم برای اهالی ایجاد می کردند.
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
به گفته «شعبانعلی بیدکی» از اهالی قدیمی محله گیشا، قبل از ساخت‌وسازهای امروزی و برج میلاد، انتهای خیابان کوی نصر بن‌بست بود و آسایشگاه بیماران روانی در اینجا قرار داشت. یکی از دلایل ساخت این مرکز، آرامش فضای آن و آب و هوای خوب منطقه بود. بیماران در اینجا احساس راحتی می‌کردند و این مکان به نوعی پناهگاه آنها بود. بیدکی در بخش دیگر صحبت‌هایش در باره وضعیت بیماران این بیمارستان می‌گوید: «بیماران این آسایشگاه بیشتر افراد تحصیلکرده و باسوادی بودند که اغلب به دلیل فشارهای اجتماعی و خانوادگی دچار بحران روانی و عاطفی شده بودند.»
این ساکن قدیمی همچنین درباره موقعیت مکان این بیمارستان قبل از اینکه تبدیل به آسایشگاه روانی شود، چنین تعریف می‌کند: «محله گیشا روی تپه‌ها شکل گرفته و بنا بر تعریف ریش‌سفیدهای محله در انتهای خیابان گیشا و نزدیکی برج میلاد امروزی ساختمان مرتب و زیبایی بود که به دلیل خوش آب و هوا بودن محدوده، تبدیل به تفرجگاه و استراحتگاه درباریان و چهره‌های مطرح سیاسی دوران خودش شده بود که بعد از تبدیل به آسایشگاه روانی شد. حتی چاه بزرگی در این محدوده وجود داشت که بخشی از آب گیشا را هم تأمین می‌کرد. بعد پیروزی انقلاب اسلامی و با اجرای طرح های جدید شهری از جمله ساخت برج میلاد و بزرگراه حکیم، این ساختمان از میان رفت و حتی بخشی از تپه‌های گیشا هم تبدیل به بزرگراه حکیم شد.»
source