به گزارش همشهری آنلاین، دکتر محمد عبده‌زاده، رئیس هیات‌مدیره سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران در واکنش به اظهارات ریاست مجلس مبنی بر وابستگی ۹۰درصدی داروهای ایرانی به واردات مواد اولیه، همچنین اظهارنظر برخی نمایندگان مجلس برای ورود سیستم‌های نظارتی و امنیتی به حوزه دارو و قیمت‌گذاری، در یادداشتی برای همشهری آنلاین به چند نکته مهم اشاره کرده که در ادامه می‌خوانید.
در یادداشت عبده‌زاده آمده است: اظهارنظر آقای قالیباف در چند روز گذشته که همواره شخصیتی اجرایی، دلسوز و پشتیبان صنعت کشور بوده‌اند، در خصوص تولید ۹۰درصد داروی مورد نیاز کشور که ۹۰درصد آن واردات است و در داخل صرفا بسته‌بندی می‌شود، در کنار اظهارنظر آقای خضریان خطاب به ریاست محترم کمیسیون اصل نود درباره قیمت دارو که باعث تهدید امنیت ملی شده. همچنین موضع‌گیری چند هفته قبل آقای اسحاقی، سخنگوی محترم کمیسیون بهداشت مجلس و درخواست از سیستم‌های نظارتی و امنیتی کشور برای ورود به حوزه دارو، انعکاس وسیعی در رسانه‌های داخل و خارج کشور به دنبال داشته است. تا جایی که همزمان در یک روز اخبار تولید تخصصی‌ترین داروها و دستاوردهای ملی کشور در کنار اظهارنظر و برداشت‌های کاملا متفاوت و متضاد نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی باعث تعجب همه صاحبنظران این حوزه شد.
در سالی که به فرموده مقام معظم رهبری سرمایه‌گذاری در تولید نامگذاری شده و با راه‌اندازی تخصصی‌ترین پروژه‌های تولید دارویی کشور در حوزه پلاسما، واکسن و توسعه تولید مواد اولیه دارویی از ابتدای زنجیره پتروشیمی توسط بخش خصوصی و با تلاش و پشتکار دانشمندان ایرانی و با پشتیبانی و حمایت کامل مسئولین محترم وزارت بهداشت و سازمان غذا و دارو برای اولین بار در کشور به سرانجام رسیده است، رویکرد متضاد برخی از نمایندگان همزمان با افتتاح دستاوردهای عظیم داروسازی کشور که داشتن هر بخش کوچکی از آن آرزوی هر کشوری است بجای تشویق و حمایت، باعث تعجب، تاسف و دلسردی فعالین صنعت داروسازی کشور شده است.
بدون شک افرادی با دادن اطلاعات نادرست به مسئولین رده اول و نمایندگان محترم مجلس با القا نتیجه‌گیری غلط و تحلیل اشتباه از توانمندی صنعت و نخبگان کشور، هدفی جز تعطیلی صنایع داروسازی، توسعه واردات، فراری‌دادن نخبگان و دلسرد کردن مردم ندارند. به همین دلیل بر خود لازم می‌دانیم موارد ذیل را جهت استحضار ریاست محترم و نمایندگان محترم مجلس و روسای کمیسیون‌های مربوطه به اطلاع برسانیم.
۱. توجه داشته باشید وقتی در مورد دارو صحبت می‌فرمایید در مورد بیش از ده هزار محصول تولیدی یا وارداتی صحبت می‌شود که بیش از ۹۸ درصد آن تولید در داخل و کمتر از دو درصد آن وارداتی است.
۲. آمار گویای همه چیز است؛ بیش از ۹۸ درصد نیاز دارویی کشور با کمتر از یک میلیارد دلار تامین و برای واردات کمتر از ۲درصد نیاز دارویی کشور ۱.۲ میلیارد دلار پرداخت می‌شود. داروی تولید شده در ایران با همه مشکلاتی که دارد (تورم کمر شکن، نظام دولتی دیوان سالار، سیاستهای مشوق واردات، شعارهای تولید اما نتیجه واردات گرایی و…) از ۲ تا ده برابر ارزانتر به دست مصرف کننده می‌رسد.
۳. تولید مواد اولیه در کشور بیشتر متمرکز بر تولید مواد اولیه مورد نیاز داروهای تخصصی به علاوه مواد اولیه پر مصرف مورد نیاز صنایع دارویی کشور است که علاوه بر صرفه جویی ارزی باعث تامین پایدار داروی کشور شده است.
۴. بخش تولید داروی کشور با افتخار توانسته در حوزه کیفیت و تامین پایدار دارو ضمن کسب اعتماد مردم و جامعه پزشکی تا ۲۰برابر میزان واردات برای کشور صرفه جویی ارزی ایجاد نمایند و با قیمت‌هایی منطقی و چندین برابر ارزانتر از مشابه وارداتی، باعث دسترسی مناسب مردم به دارو، کمک به جبران کسری بودجه دولت و سازمان‌های بیمه‌گر شده است. اگر تامین ۹۹-۹۸ درصدی دارو در کشور با ارزبری کمتر یک میلیارد دلار را با واردات ۲-۱ درصدی دارو با رقمی حدود ۱.۲ میلیارد دلار واردات مقایسه شود آن وقت ارزش‌آفرینی بخش تولید کشور بیشتر مشخص
می‌شود.
۵. صنعت داروی کشور چه کاری برای استقلال و اطمینان حوزه دارو و درمان کشور در شدیدترین شرایط تحریمی باید انجام می‌داده که انجام نداده است. تولید تخصصی داروهای بیولوژیک، واکسن، داروی بیماران خاص و مواد اولیه داروهای تخصصی، جذب نخبگان و تحصیل‌کردگان حوزه‌های مختلف داروسازی، شیمی، فنی و مهندسی و سایر رشته‌ها در سال‌هایی که شاهد خروج سیل عظیم نخبگان کشور هستیم فاقد ارزش است؟ سوال اینجاست آیا اگر این صنعت وجود نداشت کل درآمد ارزی کشور کفاف تامین داروی بیماران را می‌داد؟ آیا کشور توان تامین ارزی و ریالی و پوشش بیمه‌ای داروهای وارداتی را داشت؟ آیا ارتقا سطح سلامت و دسترسی بیماران به جدیدترین داروهای تخصصی در این سطح بود؟ آیا در شدیدترین شرایط تحریمی، کمبود ارز، سرمایه در گردش مختل شده، نظام بانکی ناهمراه با صنعت، مشکلات بودجه‌ای، ناکارآمدی نظام بیمه و… که باعث همه آنها نه صنعت و نه وزارت بهداشت است کمبود چندین قلم دارو (هر چند که آنهم نباید اتفاق بیافتد) دور از انتظار است؟
۶. نماینده محترمی که داروی کشور را مافیا می‌خواند و درخواست ورود سیستم‌های امنیتی به حوزه دارو دارد، بهتر نبود قبل از قضاوت و اتهام در فضای رسانه‌ای یکبار با تولیدکنندگان دارو، مواد اولیه و تجهیزات پزشکی کشور نشست تخصصی بررسی مشکلات و عملکرد بخش تولید برگزار می‌کرد. اتهام زنی، تخریب و امنیتی‌سازی فضای دارو که در سنوات گذشته شاهد آن بودیم و اکنون نیز ادامه دارد، بجز ایجاد التهاب، دلسردی و نامیدی مدیران و پرسنل خدوم صنعت، وزارت بهداشت و سازمان غذا و دارو و سلب اعتماد عمومی چه دستاورد دیگری برای کشور داشته است؟ آیا ایجاد این همه فضای تخریب و تهمت باعث سرمایه‌گذاری در تولید می‌شود یا فرار سرمایه؟ هر چند که به اعتقاد ما سرمایه اصلی جوانان و نخبگان عاشق میهن هستند که به دلیل تکرار چنین رفتارهایی با خون دل از کشور قطع امید می‌کنند، آیا سیاستهای ضدسرمایه‌گذاری مشوقی برای ترغیب مهاجرت و فرار سرمایه مادی و معنوی نخواهد بود؟
۷. جهت استحضار نماینده محترمی که به حق نگران بیماران و قیمت دارو است عرض می‌کنیم، داروسازی ابتدا یک صنعت است و متاثر از نرخ تورم کشور، نه باعث آن و باید اقتصادی اداره شود. بهای تمام شده دارو متاثر از نرخ تورم کشور، افزایش هزینه‌های مواد اولیه، بسته بندی، حقوق و دستمزد، بیمه، مالیات، آب، برق و سایر هرینه‌های غیرمستقیم است که افزایش قیمت همه این موارد از مصوبات و سیاستهای مجلس و دولت محترم منشا می‌گیرد نه از طرف صنعت دارو. تنها یک جز از مواد اولیه که حدود ۳۰ درصد از بهای تمام شده را تشکیل می‌دهد مشمول دریافت ارز تالار اول بوده و ۷۰ درصد بقیه متاثر از ارز آزاد و نرخ تورم کشور است.
۸. تولید، توزیع، عرضه و قیمت‌گذاری دارو به طور سختگیرانه و حتی غیرمنطقی و فراقانونی تحت کنترل دولت است، در یکسال گذشته نیز علاوه بر کمیسیون قانونی ماده بیست وزارت بهداشت، ستاد تنظیم بازار و نهادهای نظارتی و امنیتی نیز برای قیمت دارو تصمیم می‌گیرند. در شرایط کنونی از یک سو شاهد افزایش روزانه هزینه‌ها و تورم بخش تولید کشور هستیم و از سوی دیگر مقاومت و سختگیری‌های افراطی وزارت بهداشت و سازمان غذا و دارو که داد صنعت را درآورده است و در کمال تعجب اظهار نظر کاملا متضاد نمایندگان خانه ملت بر این خون دل خوردن می‌افزاید.
سوال اینجاست: آیا سیاست‌ها و تصمیمات نادرست قبلی در حوزه انرژی برای کشورکافی نیست که همین سیاست‌ها با همان سبک و سیاق مشابه مجددا در حوزه دارو پیگیری و اجرا می‌شود. صنعت انرژی که می‌توانست با سیاست‌گذاری اصولی، قیمت‌گذاری و سرمایه‌گذاری صحیح پیشران توسعه صنعتی کشور باشد و با صادرات انرژی منابع ارزی بهینه ایجاد کند، به وضعیتی گرفتار شده که برای پوشش تامین انرژی بخش خانگی باید برق صنایع تولیدی قطع شود. اگر این وضعیت ایده‌ال و زیبنده کشور است، همین استراتژی و رویکرد را ادامه دهید، نتیجه آن خواهد شد که صنعت دارو نیز در آینده بسیار نزدیک به کاروان برق و گاز کشور ملحق شود.
۹. نگرانی و اقدام عملی و منطقی در خصوص بهبود وضعیت معشیتی مردم بسیار پسندیده و تکلیف دولت، مجلس و همه ماست. تولیدکننده دارو، با تامین پایدار و تولید دارو با مناسبترین کیفیت و با قیمتی که تا کنون معادل یک دهم مشابه خارجی بوده است در کنار اشتغال‌آفرینی، جذب نخبگان، پرداخت به موقع بیمه، مالیات، ارزش افزوده، اختلاف نرخ ارز و پذیرش هزینه‌های سنگین مالی ناشی از کسری بودجه دولت و… تکلیف خود را انجام داده و بیشتر از این نیز از توان صنعت دارو خارج است. ایجاد فشار بیشتر نتیجه‌ای جز نابودی و ورشکستگی صنعت دارو و آسیب جدی به بخش سلامت و بهداشت و درمان کشور در پی نخواهد داشت. دولت و مجلس محترم که تصویب و ابلاغ بودجه، تنظیم نرخ ارز و تورم کشور را در اختیار دارند آیا بهتر نیست بجای اتهام به صنعت دارو برای کتمان و توجیه ناترازی‌های متعدد ارزی، بودجه‌ای، بیمه‌ای و تورمی، با افزایش بودجه وزارت بهداشت و تقویت سازمان‌های بیمه‌گر سهم پرداخت از جیب مردم را کاهش و به حداقل برسانند؟
۱۰. در خاتمه صاحبان صنایع داروسازی کشور، دانشمندان و نخبگان حوزه دارو از همه تخصص‌های مختلف ریشه در خاک پرگهر این مرز و بوم دارند و از نمایندگان خانه ملت که نمایندگان ما هم هستند حداقل انتظار این است که قبل از اظهارنظر و قضاوت در حوزه‌های تخصصی نظر فعالین صنعت دارو را نیز اخذ نمایند. هر چند که صحبت‌های اخیر بعضی از نمایندگان محترم همه ما را آزرده خاطر کرده، ولی در مسیری که در پیش داریم، در تعهد حرفه‌ای خود و در سوگندنامه و عهدی که زمان فارغ التحصیلی با مردم و بیماران بسته‌ایم، در توسعه زیر ساخت‌های کشور، افتخارآفرینی، احیای غرور ملی و در کاهش آلام بیماران، ذره‌ای دریغ نخواهیم کرد.
source