به گزارش همشهری‌آنلاین، هر مربی یا بازیکنی از تاتنهام برود، جام می‌گیرد و هر مربی یا بازیکنی که منچستریونایتد را ترک کند، عاقبت به‌خیر می‌شود. هفته گذشته از درخشش آنتونی در رئال بتیس نوشتیم؛ بازیکنی که او را در انگلیس مسخره می‌کردند و حالا هواداران تیم جدید برای ماندنش دست به دعا و التماس برده‌اند. وضعیت رشفورد، کریستیانو رونالدو، میسن گرینوود و دخه‌آ هم همین است. اما از همه اینها عجیب‌تر، اسکات مک‌تامینی بود که از بازیکن ذخیره منچستریونایتد به نیروی محرکه ناپولی تبدیل شد. اگر اتفاق پیش‌بینی نشده و خاصی رخ ندهد، او به‌زودی با آنتونیو کونته قهرمان سری‌آ خواهد شد.
مک‌تامینی اصلا گزینه اصلی خرید ناپلی‌ها نبود. ناپولی به‌دنبال جذب مارکو برشانیینی بود، بازیکنی که با وجود سقوط از سری‌آ به همراه فروزینونه، در فصل ۲۴-۲۰۲۳عملکرد درخشانی داشت. توافق حاصل شد و برشانیینی برای انجام تست پزشکی در ۱۳ آگوست ۲۰۲۴ اقدام کرد و آن را نیز به پایان رساند. اما تا بعد از ظهر آن روز، گمانه‌زنی‌هایی مبنی بر لغو این انتقال به‌دلیل تلاش ناپولی برای تغییر مفاد توافق در آخرین لحظه، آغاز شد و این بازیکن در نهایت به آتالانتا پیوست. همزمان، جووانی مانا، مدیر ورزشی ناپولی، در لندن بود تا در مورد جذب بیلی گیلمور از برایتون سؤال کند. اما او بد ندید تا به شمال انگلستان هم سری بزند و در آنجا از خانه مک‌تامینی در منچستر بازدید کند و با این بازیکن بر سر پروژه جدید باشگاه ایتالیایی حرف بزند.
بر کسی پوشیده نبود که منچستریونایتد آماده فروش مک‌تامینی شده بود. او بازیکن به‌دردبخوری به‌حساب می‌آمد ولی با آمدن اوگارته و حضور کاسمیرو و ظهور پدیده‌ای به نام کوبی ماینو، جا برای اسکاتی تنگ شده بود. فروش او می‌توانست برای باشگاه سود خالص باشد؛ هم دستمزدش را نمی‌دادند، هم پولی هم می‌گرفتند. ضمن اینکه منچستر هیچ هزینه‌ای بابت خرید این بازیکن نکرده بود و او محصول آکادمی باشگاه بود. خود اسکاتی هم می‌دانست آینده‌ای در منچستر ندارد. بنابراین مانا کار سختی برای قانع کردن او نداشت و فقط مختصری درباره شور و اشتیاق و فرهنگ ناپل و غذاهای محلی و هواداران پرشور باشگاه صحبت کرد. حضور کونته روی نیمکت تیم ایتالیایی در فصل پیش‌رو هم جزو جذابیت‌های این پیشنهاد بود.
اگر ناپولی هدف اصلی خود را به‌دست می‌آورد، به سراغ یونایتد نمی‌رفت و اسکات از بازیکنی کم‌اهمیت در تیم ضعیف منچستریونایتد به مهره‌ای کلیدی در ناپولی تبدیل نمی‌شد. هافبک اسکاتلندی در سری‌آ این فصل، ۲۷۶۱دقیقه بازی کرده و تنها امیر رحمانی (۳۲۲۶) و کاپیتان جووانی دی لورنتزو (۳۱۵۰) در بین بازیکنان خارجی این باشگاه، دقایق بیشتری نسبت به او بازی کرده‌اند. این تقریبا ۴۰۰دقیقه بیشتر از تمام بازی‌های او در یک فصل لیگ برتر برای یونایتد است. این فقط نشان‌دهنده آمادگی جسمانی مداوم او نیست، بلکه بیانگر اعتمادی است که کونته به او دارد.
کونته تا حدودی سیستم خود را تغییر داد تا بهترین بازی را از مک‌تامینی بگیرد. او که فصل را با ۳مدافع آغاز کرده بود، ابتدا سیستم خود را به ۲-۲-۲-۴تغییر داد و سپس به ۳-۳-۴که از نظر شکل ظاهری شبیه به ۱-۳-۲-۴است، روی آورد. مک‌تامینی در مصاحبه‌ای با The Athletic در ماه آوریل از این دم زد که تصویر او در منچستر کاملا اشتباه ترسیم شده بود: «نقاط قوت من همیشه ورود به محوطه جریمه، گلزنی و مشکل‌ساز بودن در آنجا بوده است. اما از من به‌عنوان یک بازیکن شماره۶ که هافبک دفاعی است یا حتی مدافع میانی استفاده می‌شد و این هرگز واقعا بازی من نبوده است.»
در بیشتر دوران حضور مک‌تامینی در یونایتد، او به‌طور میانگین در هر ۹۰دقیقه در لیگ برتر بیش از ۲.۱تکل و ۶.۱بازپس‌گیری توپ داشته است که نشان‌دهنده مسئولیت دفاعی قابل‌توجهی است که او اغلب در پست‌های عقب‌تر داشته است. به همین ترتیب، قبل از فصل ۲۴-۲۰۲۳، او هرگز به‌طور میانگین بیش از ۰.۹شوت در هر ۹۰دقیقه در لیگ برای یونایتد ثبت نکرده بود. با وجود برخی از توانایی‌هایش، بخش تهاجمی بازی در نقش‌هایی که او معمولا بازی می‌کرد، اولویت نبود. پیروزی ۶بر ۲مقابل لیدزیونایتد در دسامبر ۲۰۲۰احتمالا خاطره‌انگیزترین عملکرد مک‌تامینی برای منچستریونایتد بود، او ۲گل زودهنگام زد و یک پاس گل داد. در ناپولی، دوران او به‌عنوان هافبک دفاعی واقعا به پایان رسید. او در تیم جدیدش به‌طور میانگین در هر ۹۰دقیقه فقط ۱.۴تکل و ۴.۳بازپس‌گیری توپ داشته که نشان‌دهنده تمرکز دفاعی کمتر اوست و ۲.۴شوت در هر ۹۰دقیقه، بیشترین تعداد شوت او در یک فصل است.
البته در فصل آخر حضورش در یونایتد و همینطور تیم ملی اسکاتلند که بهترین گلزن سال لقب گرفت، نشانه‌هایی وجود داشت که استفاده مناسب‌تری از او می‌شد. او در فصل آخرش ۷گل برای منچستر زد، درحالی‌که در ۳فصل قبلی روی هم رفته تنها ۶گل زده بود. البته حتی در آن فصل هم، ۲.۷لمس توپ او در محوطه جریمه حریف در هر ۹۰دقیقه به‌طور قابل‌توجهی کمتر از میانگین ۳.۶لمس توپ او در این فصل سری‌آ بود. در میان هافبک‌های سری آ (حداقل ۹۰۰دقیقه بازی)، او در این فصل از نظر تعداد لمس توپ در محوطه جریمه حریف (۳.۶) در رتبه هفتم، از نظر تعداد شوت در هر ۹۰دقیقه (۲.۴) در رتبه چهارم و از نظر تعداد شوت از داخل محوطه جریمه (۱.۷) در رتبه پنجم قرار دارد.
تنها ۸بازیکن در کل لیگ هستند که از ۱۱گل او بهتر عمل کرده‌اند و همه آنها یا مهاجم نوک هستند یا وینگر. ۵گل از این تعداد از ابتدای ماه آوریل به ثمر رسیده است. او هر دو گل را در پیروزی ۲بر صفر مقابل تورینو به ثمر رساند و همچنین در پیروزی یک بر صفر مقابل مونتزا در هفته قبل از آن نیز نقش تعیین‌کننده‌ای داشت. برای همین جایزه بهترین بازیکن ماه آوریل سری‌آ را کسب کرد، جایزه‌ای که قبل از آن به او داده شده بود، زمانی که او پاس‌گل هر دو گل ناپولی در تساوی ۲-۲مقابل جنوا را داده بود.
درحالی‌که او زمان قابل‌توجهی را در سمت چپ زمین سپری می‌کند، به دفعات زیادی وارد محوطه جریمه نیز می‌شود. حتی اگر لزوما در انتهای یک سانتر یا پاس قرار نگیرد، به‌دلیل حضورش به اندازه کافی خطرناک است زیرا از نظر فیزیکی قدرتمند است و اگر توپ به او برسد، توانایی بالایی دارد. به‌نظر نمی‌رسد با توجه به نسبتا آسان بودن ۲بازی باقیمانده ناپولی نسبت به اینتر، سومین قهرمانی تاریخ این باشگاه در سری‌آ به خطر بیفتد. اما اگر قهرمانی هم به‌دست نیاید، نمی‌توان مک‌تامینی و کونته را تحسین نکرد؛ آن هم در فصلی که ستاره‌های فوق‌العاده‌ای مثل کواراتسخلیا که به پاری‌سن‌ژرمن رفت و ویکتور اوسیمن که از ترکیه سر درآورد. فکرش را بکنید، او حتی انتخاب اول آنها هم نبود.
source