پژوهشگران می‌گویند این یافته‌ها نشان می‌دهد که رفتار بی‌تحرک یک عامل خطرساز مستقل برای بیماری آلزایمر است.
بررسی آنها شامل بیش از ۴۰۰ بزرگسال ۵۰ سال و بالاتر بود که دستگاه‌هایی را به کار می‌بردند که فعالیت آنها را به مدت یک هفته ردیابی می‌کرد. شرکت‌کنندگان در یک دوره ۷ ساله تحت یک سری معاینات عصبی-روانی و اسکن مغز قرار گرفتند و طبق نتایج، افرادی که بیشتر بی‌تحرک بودند، تحلیل‌رفتگی مغزی سریع‌تری را تجربه کردند و در آزمون‌های حافظه و پردازش اطلاعات عملکرد بدتری داشتند.
این کاهش توان مغزی در این افراد حتی در حالی رخ داد که ۸۷ درصد از شرکت‌کنندگان دستورالعمل‌های توصیه شده برای فعالیت بدنی را رعایت می‌کردند.
این پژوهشگران می‌گویند یافته‌های بررسی‌شان نشان داد که کاهش زمان نشستن می‌تواند یک استراتژی امیدوارکننده برای جلوگیری از تحلیل‌رفتگی مغزی و زوال شناختی متعاقب آن باشد.
source