عطا نویدی: دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در خبری اعلام کرد: «اعضای جدید هیئت امنای انجمن موسیقی ایران پس از صدور حکم انتصاب توسط معاون امورهنری و تایید این احکام توسط وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به مدت چهارسال به فعالیت مشغول می‌شوند.
داود گنجه‌ای مدرس، نوازنده، پژوهشگر و عضو شورای عالی خانه موسیقی ایران، احمد صدری پژوهشگر، مدرس و دبیر کمیته‌های تخصصی هنری شورای ارزشیابی هنرمندان معاونت امور هنری، علی ثابت‌نیا پژوهشگر، مدیر تولید و ناشر آثار موسیقایی، سحر فروزان مدیر تولید، کارشناس حوزه اقتصاد هنر و مشاور پروژه‌های مختلف موسیقایی اعضای جدید هیئت امنا و بابک رضایی مدیرکل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان رئیس جدید هیئت امنا انجمن موسیقی ایران معرفی شدند.
امیرحسین سمیعی، داود گنجه‌ای، حسن ریاحی، احمد صدری، امیرعباس ستایشگر اعضای پیشین هیئت امنای انجمن موسیقی ایران را تشکیل می دادند.»
به گزارش خبرآنلاین، حضور افرادی مانند سحر فروزان که در سوابق وی یاد شده «مدیر تولید، کارشناس حوزه اقتصاد هنر و مشاور پروژه های مختلف موسیقایی» است یکی از بحث‌برانگیزترین انتصابات دهه‌های اخیر در مناصب فرهنگی هنری ست. سحر فروزان که تا پیش از حضورش به عنوان مدیر برنامه‌های همایون شجریان هیچ‌گونه سابقه موسیقایی نداشته است چگونه و با چه استدلالی جایگزین افرادی مانند حسن ریاحی (آهنگساز سرود ملی ایران)، امیرعباس ستایشگر (آهنگساز و نوازنده سنتور)، امیرحسین سمیعی (آهنگساز و خواننده) شده است؟
از حضور سحر فروزان در هیئت امنای انجمن موسیقی سه فرضیه مطرح می گردد. نخست حضور یک چهره زن در هیئت امنا که اگر بنا بر حضور بانوان بود هنرمندان پیشکسوت بسیاری که داوری ادوار جشنواره‌های فجر و جوان و نواحی و … را بر عهده داشتند می‌توانست گزینه‌های بسیار مناسب‌تری باشد.
دوم اینکه با توجه به تاکید بر تخصص در اقتصاد هنر، شاید حضور ایشان برای پررنگ‌تر شدن بحث اقتصاد هنر در انجمن موسیقی است که اگر این‌چنین بود تهیه‌کنندگان موسیقی باسابقه و موفقی در کشور وجود دارند که از نظر تجربه و عملکرد قطعا گزینه‌های بهتری بودند.
سوم اینکه با توجه به شغل اصلی ایشان یعنی مدیر برنامه‌های همایون شجریان شاید حضور این چهره با قصد جذب چهره‌های پرمخاطب به انجمن موسیقی بوده است که اگر این‌چنین باشد هم انجمن موسیقی از اهداف هنری و فرهنگی خود دور می افتد.
نگرانی از آن‌جاست که این نوع انتصابات، به جای حمایت از شایسته‌سالاری در حوزه فرهنگ، مسیر اعتبارسازی سفارشی برای چهره‌های غیرتخصصی را هموار کند. چنین فرآیندی، در نهایت می‌تواند ساختارهای فرهنگی را از درون تهی کرده و آن‌ها را به ابزار نمایش و عوام‌گرایی بدل کند؛ اتفاقی که برخی نشانه‌های آن پیش‌تر در تغییر ترکیب هیئت‌مدیره خانه موسیقی و نحوه برگزاری جشن اخیر این نهاد مشاهده شد.
انجمن موسیقی ایران، نهادی تخصصی و باسابقه است که در دهه‌های گذشته میزبان چهره‌هایی با پشتوانه علمی، هنری و مدیریتی بوده است. بنابراین، ورود افرادی فاقد پیشینه روشن هنری، نه تنها از سوی بدنه موسیقی کشور با تردید و انتقاد مواجه می‌شود، بلکه آینده این نهاد مهم را نیز در هاله‌ای از ابهام قرار می‌دهد.
59243
source