به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، در ماه‌های اخیر هنرمندان، نویسندگان و شاعران بسیاری در سراسری جهان به دفاع از مردم فلسطین و غزه پرداخته و جنایت‌های اسرائیل در غزه رامجکوم کرده‌اند، اخیراً شاعران و نویسندگان صرب نیز به این خیل هنرمندان پیوسته‌اند، شاعران صربی در ماه‌های گذشته در سروده‌های خود به مظلومیت کودکان غزه اشاره کرده و خواستار محکومیت اسرائیل از سوی نهادهای بین‌المللی شده‌اند. یووان بوندالو ، میروسلاو آلکسیچو، چدیسلاوکا پوپوویچ از جمله این شاعران بوده‌اند.
چدیسلاوکا پوپوویچ شاعر مشهور و شناخته شده صرب که سال‌ها در حوزه کودک فعال است و آثارش جوایز بین‌المللی برایش به ارمغان آورده در تازه‌ترین سروده خود بار دیگر به حمایت از کودکان غزه پرداخته است.
پوپوویچ می‌نویسد: به‌عنوان یک مادر، یک انسان، یک وجدان بیدار در زمانه‌ای که بسیاری تماشاگر خاموش‌اند، وظیفه خود می‌دانم که صدایم را در برابر بی‌عدالتی‌ای که هر روز در برابر چشم جهانیان رخ می‌دهد، بلند کنم.
زندگی‌ها از بین می‌رود، خانواده‌ها نابود می‌شوند، و کودکی‌ها زیر آوار خاموش می‌شوند.
سکوت در برابر رنج، همدستی با آن است. پس سخن می‌گویم، از دل، از درد، و از عشق به هر موجود بی‌گناه.
در زمانی که انسانیت در بوته آزمون است، سلاح من «کلام» است. باشد که این شعر، سهم کوچک من در نبرد برای حقیقت، عدالت و زندگی باشد.
توقف هولوکاست در غزه
من انسان‌ها را نه بر اساس دین‌شان
نه رنگ پوست‌شان
و نه عنوانی که در جامعه دارند،
ارزیابی نمی‌کنم.
من درون انسان را می‌نگرم،
به نیکی‌ای که در اوست،
و از این دست انسان‌ها،
رو به کاهش‌اند
تاریکی حکم‌فرما شده،
و روشنایی در حال خاموش شدن است.
همه زندگی‌ها به یک اندازه ارزش دارند،
نه کسی برتر است و نه دیگری فروتر.
هیچ‌کس حق ندارد
آزادی، زندگی یا باور کسی را بگیرد.
کودکان آنجا هستند، با چهره‌های معصوم،
با رویاهایی که هنوز تعبیر نشده،
زیر آوار پنهان می‌شوند،
به جای اسباب‌بازی بمب‌های جدید در دست دارند.
مادرانی آنجا هستند، بی‌صدا و بی‌امید،
که بر کودکان‌شان شب‌زنده‌داری می‌کنند،
اما حتی صدای گریه‌شان نیز شنیده نمی‌شود،
ناتوان از آنکه آینده‌ای برای‌شان بسازند.
در حالی‌که زنگ عدالت خاموش مانده،
و ویرانی در خیابان‌ها ادامه دارد،
وجدان جهان کجاست؟ حقوق بشر کجاست؟
وقتی کودکی با ترس و در میان ویرانه‌ها نابود می‌شود؟
ما سکوت نخواهیم کرد، و تماشاگر نخواهیم ماند،
رنج هیچ‌کس نباید کمتر شمرده شود.
پس صدایم را بلند می‌کنم،
تا همه رنج‌های بی‌گناه پایان یابند
انتهای پیام/
source