نبض تپنده رسانه 

به گزارش همشهری آنلاین، دکتر مراد عنادی تحلیل گر ارشد مسائل سیاسی و رسانه نوشت؛ خبر و خبرنگار چنان در هم تنیده و به هم وابسته هستند که لحظه ای نمی توان آنها را جدا از هم تصور کرد باچنین نگاهی هر چند در ایران و به یاد شهید صارمی ، روز ۱۷ مرداد با عنوان روز خبرنگار نامگذاری شده است اما با توجه به ماهیت خبر که تعطیل بردار نیست و انسان ها در زندگی روز مره در هر ثانیه و هر روز با اخبار تازه مواجه می شوند، پس از منظر کاری هر روز سال ، روز خبرنگار است.

تردیدی نیست خبرنگارانی که براساس ژورنالیسم تحقیقی در جمع آوری و پردازش خبرها رویکردی تحقیقی و تحلیلی دارند همواره ستون اصلی تولید و نبض تپنده رسانه ها بوده و هستند. نقش این طیف از خبرنگاران در پویایی و اثر گذاری رسانه های مکتوب بویژه روزنامه ها ، رسانه های دیداری و شنیداری یا همان رادیو تلویزیون و پایگاه ها و کانال های خبری در فضای مجازی چنان پررنگ و موثر است که به نظر می رسد بدون خبرنگاران آراسته به تحقیق و تحلیل امکان ادامه فعالیت حرفه ای برای رسانه ها میسر نیست .

البته این نقش زمانی اهمیت دارد که خبرنگار به معنای واقعی کلمه بتواند نقش خود را ایفا کند .

اگر خبرنگاران با امنیت شغلی ، استقلال صنفی و با رعایت اصل محرمانگی به اطلاعات مورد نیاز دسترسی داشته باشند و بدون دغدغه بتوانند کار حرفه ای خود را پیگیری نمایند بدون شک هم موجبات اعتبار رسانه‌ای که در آن مشغول فعالیت هستند را فراهم می سازند و هم به عنوان حلقه اتصال بین مردم و دولت از ایجاد شکاف بین جامعه و حاکمیت جلوگیری می کنند .

علمای سیاست و ارتباطات از رسانه ها به عنوان رکن چهارم مردم سالاری یاد می کنند و این در حالی است که خبرنگاران از پایه های اصلی نهادینه شدن چنین اندیشه ای محسوب می شوند چرا که نقش خبرنگاران دارای هوش رسانه ای ، خلاق ، دغدغه مند و دلسوز در این مقوله غیرقابل انکار است .

هر چند امروزه از انسان رسانه ها و هوش مصنوعی به عنوان چالش های نوین برای خبرنگاران و رسانه های جمعی سنتی یاد می شود اما هیچکدام از این ها نمی توانند جایگزین خبرنگاران محقق و تحلیل گر شوند.

در مجموع دو نکته اساسی را برای گرامیداشت منزلت و جایگاه خبرنگاران بایستی مدنظر داشت :

نکته اول به علاقمندان به خبرنگاری مربوط می شود و آن ضرورت مسلح شدن به دانش رسانه ای نوین است تا در پرتو آن شاهد تربیت نسل خبرنگاران چند کارکردی باشیم.
نکته دوم به دستگاه های مسئول مربوط می شود و آن توجه داشتن به دغدغه های صنفی خبرنگاران است به عبارتی از منظر حرفه ای درست است که خبرنگاری به لحاظ این که خبر و پوشش آن زمان و مکان نمی شناسد شغلی اداری محسوب نمی شود و فقط کسی که عاشق خبرنگاری است جلیقه خبرنگاری برتن می کند اما از منظری دیگر همین خبرنگار به عنوان فردی که شاغل در رسانه است مثل سایر کارکنان رسانه نیازمند توجه اداری و امور رفاهی و آسودگی خیال بابت امنیت شغلی و صنفی خود است که حتما می بایست دستگاه های ذیربط به آن توجه داشته باشند.